'T Hijgend Hert, Der Jacht Ontkomen, Schreeuwt

1 't Hijgend hert, der jacht ontkomen, schreeuwt
Niet sterker naar ’t genot van de frisse water—
Stromen, dan mijn ziel verlangt naar God. Ja,
Mijn ziel dorst naar den Heer; God des levens,
Ach, wanneer zal ik naad’ren voor uw ogen, in
Uw huis uw naam verhogen?

2 ’k Denk aan U, o God, in ’t klagen
Uit de landstreek der Jordaan.
Van mijn leed doe ’k Hermon wagen,
’K roep van ’t klein gebergt’ U aan.
’K Zucht, daar kolk en afgrond loeit,
Daar ’t gedruis der waat’ren groeit,
Daar uw golven, daar uw baren
Mijn benauwde ziel vervaren.

3 Maar de Heer zal uitkomst geven,
Hij, die ’s daags zijn gunst gebiedt.
’K Zal in dit vertrouwen leven
En dat melden in mijn lied;
’K zal zijn lof zelfs in den nacht
Zingen, daar ik Hem verwacht,
En mijn hart, wat mij moog’ treffen,
Tot den God mijns levens heffen.

Source: The Cyber Hymnal #15092

• MIDI file from The Cyber Hymnal #15092