476a. Gdy mnie ranna zorza budzi

1 Gdy mnie ranna zorza budzi
i snu mara już nie ludzi,
wielki Boże, w takiej dobie,
pierwsza moja myśl o Tobie.

2 Gdy złociste słońca wschodzi,
miły nastrój we mnie rodzi,
pełen jestem tej ufności,
że to znak Twej Opatrzności.

3 Ptasząt świergot szczebiotliwy
nuci, Stwŕoco, Twoje dziwy,
a ja mam być skamieniały
na ten widok Twojej chwały?

4 Nie, mój Boże, nie, mój Panie,
pĺki tylko tchu mi stanie,
wielbić Cibie będę szczerze
ufny Tobie w prawej wierze.

5 Nie wiem, co mnie dzisiaj czeka,
śmierć czy napaść złego człeka;
jaka bądź mnie potka trwoga,
ja do mego wsdycham Boga.

6 Cele Jego woli święte,
myśli Jego niepojęte,
z łaski Jego świat istnieje,
w niej pokładam mą nadzieję.

Text Information
First Line: Gdy mnie ranna zorza budzi
Title: Gdy mnie ranna zorza budzi
Language: Polish
Publication Date: 2002
Source: Śpiewnik Kościola Ewangelicko-Reformowanego 1931
Notes: Inne melodie: KIEDY RANNE WSTAJĄ ZORZE (480), CHWAŁA BOGU WSZECHMOCNEMY (7)
Tune Information
Name: GDY MNIE RANNA ZORZA BUDZI
Key: C Major
Source: Śląska melodia ludowa



Suggestions or corrections? Contact us
It looks like you are using an ad-blocker. Ad revenue helps keep us running. Please consider white-listing Hymnary.org or getting Hymnary Pro to eliminate ads entirely and help support Hymnary.org.