150. O żalości! O gorzkości

1 O źałości! O gorzkości!
Któż by nie miał być strapiony,
że Syn boży, Król wieczności
został na śmieć umęczony.

2 Któż nie dozna, Jezu drogi,
ciężkiej w sercu swym boleści,
skoro ujrzy, jakie trwogi
dusza Twoja w sobie mieści.

3 Czyjeż oko nie wyleje
łez boleści i strapienia,
gdy ujrzało raz kolej
Twego, Zbawco, umęczenia.

4 Krzyż swój dźwigasz, obciążony
ciężkich grzechów mych brzemieniem,
i niesłusznie obwiniony
lejesz swoją krew strumieniem.

5 To z miłości wielkiej, Chryste,
Tyś dla szczęścia Twego sługi
oddał życie swoje czyste
i im spłacił jego długi.

6 Pokój wieczny sercu memu
w Twoich ranach Jezu drogi!
W nich rękojmia wierzącemu,
że już znikły grzechów trwogi.

7 Z krzyża Twego mi jedynie
wonny balsam tej pociechy
w moje serce, Jezu płynie,
żeś zapłacił za me grzechy.

8 Ległeś w grobie, byś grzesznego
przez swe z grobu zmartwychwstanie
mógł pocieszyć, że proch jego
w ciemnym grobie nie zostanie.

9 Już się śmierci więc nie trwożę;
śmierć ma z Tobą mnie zjednoczy,
po mym zgonie, Ciebie, Boże
na me własne ujrzę oczy.

Text Information
First Line: O żalości! O gorzkości
Title: O żalości! O gorzkości
German Title: O Traurigkeit, o Herzelied
Author (st.1): ks. Friedrich Spee (1628)
Author (sts. 2-6): ks. Johann Rist (1641)
Language: Polish
Publication Date: 2002
Topic: Rok kościelny: Czas pasyjny
Tune Information
Name: O TRAURIGKEIT, O HERZELEID
Key: f minor
Source: Wg. Choralnika ks. Adama Hlławiczki, 1960



Suggestions or corrections? Contact us