1 Z Ojcem przedwiecznym stolicę dzieli,
na twarz padają przed nim anieli.
Na Jego imię piekło się trwoży,
oto Syn Boży, oto Syn Boży.
2 Obarczon krzyżem, w koronie z cierni,
dręczą God ludzie niemiłosierni.
Krew płynie z czoła, łza tryska z powiek,
oto Bóg—Człowiek, oto Bóg—Człowiek.
3 Ty, który ludzkość wziąłeś w swą pieczę,
na krzyż przybity, Boże—Człowiecze!
Wejdź nam do serca, niech się w nim zbudzi
miłość dla ludzi, miłość dla ludzi.
4 A gdy w naszego życia zawodzie
krzyż nas obarczy, a cierń ubodzie,
godnie przybywać drogi cierniste,
pomóż nam, Chryste! pomóż nam, Chryste!
Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #169