Witaj, krynico dobra wszelkiego

1 Witaj, krynico dobra wszelakiego,
Jezu najmilszy, skarbie serca mego.
Rozpal oziębłe serce me miłością
oraz niebiańską napełń je błogością.

2 Nakarm mą duszę ciałem swoim świętym
w tym Sakramencie, wielkim, niepojętym,
w którym wstępujesz w serca mego progi
i pełen łaski dajesz pokój błogi.

3 Krwią, swoją posil ducha spragnionego
i z nieprawości obmyj mię grzesnego;
wyrwij mię z sideł piekielnego wroga,
by ustąpiła z serca mego trwoga.

4 O Jezu Chryste, Panie, uwielbiony,
bądźże na wieki przez nas pochwalony,
że dla swej świętej dla mine krwi wylanej
już nie odtrącasz duszy mej stroskanej.

5 Ja zaś Ci szczerze teraz tu ślubuję,
że Cię chcę kochać i to zapisuję
na kartach serca, nie chcąc nic innego
w niebie, na ziemi mieć prócz Zbawcy swego.

6 Gdy mi dasz serce pełne Twej miłości,
nad to nie żądam większej szczęśliwości.
A w końcu przytul mię do swego łona,
gdy biegu swego dziecię Twe dokona.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #412