Wesel się serdecznie

1 Wesel się serdecznie
ludzkie pokolenie,
obchodząc społecznie
Panskie uwielbienie.
Ten co umarł w ciele,
przemógł wroga śmiele,
sprawił nam wesele.

2 Ludzki ród wybawił
swoim zmartwychwstaniem,
radość błogą sprawił
piekła pokonaniem.
Śmierć w otchłanie wrzucił,
złości moc okrócił,
życie wieczne wrócił.

3 Ciemną noc rozświecił
swoim zmartwychwstaniem,
radość nową wzniecił
piekła pokonaniem;
złoście straż strwożona,
prawda uwielbiona
światu ogłoszona.

4 Więc przyroda cała,
budząc się do życia,
stroi się wspaniała
w cudne barwy kwiecia.
Słońce jaśniej wschodzi,
wdzięczny czas nadchodzi,
cień rzeźwiący chłodzi.

5 Ląka się zieleni,
drzewa stoją w bieli,
wszyscy ucieszeni,
wdzięczni i weseli.
Rolnik ziarno sieje,
w Panu ma nadzieję,
że mu kłos dojrzeje.

6 Ptaszki w czas świtania
wdzięcznie już śpiewają,
nas do uwielbiania
Pana pobudzają.
Niebo w swej jasności
naszych serc wnętrzności
budzi do wdzięczności.

7 Chwalmy więc sławnego
świata Zbawiciela,
który tak srogiego
zmógł nieprzyjaciela,
zgotuj nam, o Panie,
przez swe zmartwychwstanie
w niebie przebywanie!

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #198