Tyś, o Boże, żṅiwo hojne

1 Tyś, o Boże, żniwo hojne
z łaski nam darował
i przez rządy swe dostojne
od szkód je zachował.
Wzrosła żywność dla człowieka,
gdyż jest wierna Twa opieka,
którą nam przyrzekasz.

2 Tyś błogosławieństwa zdroje
zlał na niwy nasze.
Nagradzałeś trud i znoje,
pomagałeś zawsze.
Kto uprawiał łan we wierze,
hojne dary Twoje zbierze,
Ojcze najłaskawszy.

3 Garścią człowiek siał nasienie
na uprawnej roli,
a Tyś dał mu rozmnożenie
z dobrotliwej woli.
Pro´by ufne wypełniłeś,
tak łaskawie zaradziłeś
biedzie i niedoli.

4 Przyjmij szczere dzięki nasze,
Ojcze dobrotliwy,
że z Twej hojnej dłoni zawsze
wszelki twór jest żywy.
Z ręki Twojej każdy syty,
bo z Twej łaski plon obfity
rodzą nasze niwy.

5 O, zachowaj nas wdzięcznymi
za te dary, Panie!
Sam sercami rządź naszymi,
daj, by używanie
Twej hojności mądre było,
by na zdrowie nam służyłɵ,
strzeż nas nieustanie!

6 Strzeż łaskawie naszych domów,
wszystkich naszych rzeczy,
od pożarów, szkód i gromów
racz nas zabezpieczyć.
Daj nam zawsze czas spokojny,
strzeż od głodu, moru, wojny.
Miej nas w swojej pieczy!

7 Karm też dusze nasze chlebem
zbawiennego słowa,
niech nas już połączy z niebem
miłość Chrystusowa.
Niechże każdy w ziemskim stanie
dla Królestwa Twego, Panie,
duszę swą zachowa.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #254