Raduj się, syjońoski zborze

1 Raduj się, syjoński zborze,
bo w cichości i pokorze
idzie zacny Gość do ciebie,
co zaradzi
twej potrzebie.
On cię wielce umiłował,
nieba swego nie żałował;
wyjdź naprzeciw, wyjdź co prędzej!
On zaradzi twoje nędzy.

2 On dla ciebie się poniża;
bierze na się hańbę krzyża.
Ziemskiej chwały się wyrzeka,
postać sługi przyobleka.
Z oczu Jego patrzy litość,
łaski wiecznej przeobfitość;
nędzę naszą pragnie skrócić
i dziedzictwo wieczne wrócić.

3 Przetoż dla takiego Gościa
w dobrodziejstwach i zacnościach
do nas się zbliżającego,
gorliwością płonącego
serca swoje otwierajmy,
Jego wszyscy powitajmy,
dajmy Jemu wspólnym pieniem
chwałę, szeṡec i dziękczynienie!

4 Królu nasz, niebieski Panie,
przyjmij nasze powitanie!
Weź nas pod swe berło błogie,
skończ niewoli czasy srogie!
Ciebie Królem mieć pragniemy,
wierność Tobie ślubujemy,
rządź po wszystkie czasy nami,
rządź swoimi nas prawami!

5 O najmilszy Zbawicielu,
wszystkich ludzi Przyjacielu!
Speĺń pragnienia, uśmierz żale,
objaw się w niebieskiej chwale!
Sędzio żywych, zmarłych Panie,
okaż nam swe zmiłowanie,
zgromadź wszystkich nas do siebie
na mieszkanie wieczne w niebie!

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #23