Póspiesz, pośpiesz

1 Pośpiesz, pośpiesz do pokutowania,
do twojego z Bogiem pojednania!
Gdy nie uspokoisz Boga,
wiedze, że na cię przyjdzie bieda mnoga.

2 Niech to najprzód serce twe zobaczy,
że twej śmierci żądać Bóg nie raczy,
ale pragnie życie twego
i byṡ godnym był litości Jego.

3 Wierz mi, czas przyjemny jest do tego,
byś swą duszę skłonił do dobrego,
bo po śmierci nawrócenia
nie masz ani z piekła wybawienia.

4 Zda się tobie, pókiś jest w młodości,
że używać trzeba ci marności:
ta nadzieja cię oszuka,
gdy do serca nagle śmierć zapuka.

5 Choćby człowiek świat pozyskał cały,
miał dostatki, rozkosz, wielkie chwały,
a na duszy by szkodował,
szkody tej na wieki by żałował.

6 Panie Jezu, racz dla męki swojej
być łaskawym w dzień swój duszy mojej!
Tobie grzechy swe wyznaję
i statecznym w wierze Ci zostaję.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #431