O, jak to mijsce jest rozkoszne

1 O, jak to miejsce jest rozkoszne,
gdzie Bóg przebywa z Slowem swym,
a hymny ku czci Jego głośne
radośnie wzwyż unoszą się.
Tam serca wiernych szczęściem l.śnią
i dzięki szczere Bogu ślą.

2 Lecz tam, gdzie, jak za Heliego,
rzadkością Słowo Boże jest,
gdzie owce bez pasterza swego,
świątyni brak, by duszę wznieść—
tam dni świąteczne smutkiem tchną
a oko wiernych spływa łzą.

3 Wszak Jakub ujrzał na pustyni
otwarte niebo— wielki cud,
podobnie niegdyś, jak w świątyni,
ścigany za swą wiarę lud,
wśród gór i lasów modląc się,
otwierał Bogu serce swe.

5 A przeto także my czujemy,
że jest wśród nas obecny Bǿg,
że łaski Jego doznajemy,
u Chrystusowych siedząc nóg.
Gdzie w imię Jego dwaj lub trzej,
tam On udziela łaski swej.

6 Gdy Boga w duchu, w prawdzie czcimy,
nabożny wznosząc w niebo śpiew,
ofiarę serc Mu przynosimy—
to Słowa Jego wzrasta siew,
a Słowo to ma wielką moc…
rozprasza wszelkich błędów noc.

7 Błogosław z łaski swej nam, Panie,
niech Słowo w dobry pada grunt,
daj jasne prawdy swej poznanie,
zwyciężyć pomóż fałsz i błąd.
Uświęcaj duszę, wolę, myśl,
zbawienia światło w sercu wskrześ!

8 Na Tobie, Jezu, wiara stoi,
Kościoła gruntem jesteś Ty,
Twa miłość duszę naszą koi,
ocierasz wszelkie żalu łzy.
Utwierdzaj w prawdzie, siłę daj,
a w chwili skonu otwórz raj.

9 O Panie, zbuduj w nas świątynię
swym światłem duszy naszej świeć.
Wiedzeni Ducha Twego tchnieniem
będziemy w prawdzie Twojej żyć.
A gdy nasz mnie życia czas,
w świątyni wiecznej zgromadź nas.

Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #557