1 Do Ciebie wznosi się
dusz naszych dziękczynienie,
wszechwładny Ojcze nasz,
za wszelkie ziemskie mienie.
Bo Ty użyźniasz łan,
obfity dajesz zbiór,
zasilasz chlebem lud,
oddalasz głód i mór.
2 Bez łaski, Panie, Twej
nie wyda plonu niwa;
Twym także darem jest,
gdy są pomyślne żniwa.
Bo chociaż rolnik wciąż
nie szczędzi swoich sił,
plon wtenczas tylko ma,
gdyś mu pomocą był.
3 Tyś zsyłać raczył nam
deszcz na uprawne pola,
ożywcze światło też
i ciepło miała rola;
bujnegoś zboża strzegł
od gradu i od szkód,
Ach, hojnieś przez to swój
obdarzył wierny lud.
4 O Boże, Tobie cześć
należy się i chwała
za plony, ktǿre nam
Twa dobroć zebrać dała.
Niech każdy strzeże się
nadużyć darów Twych
i z nich nie chełpi się,
nie trwoni w zbytku ich.
5 Niech pomni każdy z nas,
że litość Twa bez miary
biednego także chce
zasilać swymi dary.
Niech każdy dzieli się
z ubogim chlebem swym
i z nim raduje się
błogosławieństwem Twym.
Source: Śpiewnik Ewangelicki: Codzienna modlitwa, pieśń, medytacja, nabożeństwo #249